با خیال پرواز بمان

بیا غر نزنیم

بیا آه و ناله و فغان نکنیم

بیا از قفس گله نکنیم

در قفس که بسته باشد اگر خودت را به در و دیوار بکوبی،اگر آب و دانه نخوری میمیری و آرزوی رهایی را به گور میبری

اما اگر ارام بگیری و با فکر پرواز سر کنی شاید یک روز در قفس باز شود.

برای بزرگ شدن گاهی باید گنجید.

اره اره یادم نینداز حدیث "مومن در هیچ چهارچوبی نمیگنجد" را

اما اگر تو قاعده ی کلی بدهی و بگویی من هیچوقت نمیگنجم خودت را در این قاعده ی مَن دراوردی گنجاندی!دروغ میگویم؟

آخر قفس است.آخر این مرحله از قفس است.تحملش کن.تحملش کن تا بعد کم تر از یکسال، حداقل این یک قفل باز شود و وسعت پروازت کمی،فقط کمی بیشتر شود.

هیچکس نمیگوید قفس خوب است.آن هم کی،من!

ولی نفس های اخر این گنجیدن هاست.

همین چند صباح را بگنج تا بعدش قشنگ بپری.قشنگ قشنگ قشنگ

فاخته..