جز شرمساری از خودم چیزی ندارم..

فقط میخواهم بنشینم و به صورت هنوز ندیده تان خیره شوم و اشک بریزم و هیچ نگویم

و شما فاصله ی بین خواستن و توانستن را بی از من میدانید.که من نه اینکه خودم بخواهم،که نمیتوانم کاری جز این کنم.

.

فاخته ی بی بال و پر..

+که هم آواز شما در قفسی افتاده ست .